Cień człowieka a równowaga

.

Nieodłącznymi w życiu człowieka jest zarówno strach jak i ból
Większości z nas oba zjawiska kojarzą się negatywnie a ten artykuł będzie właśnie o pozytywach naszego cienia.

Zacznę od tego, że równowaga polega na doskonałym wyważeniu pomiędzy światłem i cieniem, co obrazuje symbol yin – yang.
Wszyscy poszukujemy tej właśnie równowagi, która dla każdego jest w innym miejscu bo jako ludzie jesteśmy niepowtarzalni jak płatki śniegu.
Tak więc życie doświadcza nas poprzez doświadczenia:

• strach i pobudzane przez niego odczucia ma za zadanie ostrzec przed niebezpieczeństwem;
  
• ból ma skierować naszą uwagę na defekt w naszym życiu, którym należy się pilnie zająć.
  

Jak widzimy oba zjawiska mają ważną rolę i są w naszym życiu niezbędne, jeślibędziemy je traktować jak informację.
Jednak skupiając uwagę zarówno na strachu jak i na bólu tworzymy sobie kłopoty zamykając się w złudnym świecie.

Zacznę od bólu.

Wyobraźmy sobie, że urodziło się dziecko..., które urodziło się bez zdolności odczuwania bólu. Dziecko, jak dziecko jest ciekawe świata i wchodzi w każde doświadczenie.... szanse na przeżycie do wieku szkolnego ma marne w tej sytuacji.
Nie odczuwając bólu, nie da w porę sygnału, że przykładowo się mocno skaleczyło i nim rodzice się zorientują może już być wykrwawione a pomoc przyjdzie zbyt późno by uratować mu życie. 
Ten drastyczny przykład jest też aktualny i w kolejnych etapach życia i każdy człowiek ma przynajmniej jeden przykład ze swego życia na poparcie tej potrzeby.

Oczywiście ból jest nieprzyjemny i staramy się zapobiegać jemu nawet zapominając, że ucieczka przed bólem może okazać się najgorszym zagrożeniem.

Ból ustępuje sam, gdy jego obszar otrzyma pomoc i zostanie usunięta pierwotna przyczyna tego bólu.


No i strach a wraz z nim cała paleta destrukcyjnych emocji...

Zadaniem strachu jest ostrzegać nas przed czymś czego nie znamy, a więc może to coś być potencjalnie niebezpieczne.
Oto cała informacja jaką przesyła nam strach.

Strach jako bardzo pierwotny, motywuje nas do postawy: walcz albo uciekaj, i odpowiednio do tego przygotowuje organizm … krew napływa w dużych ilościach szczególnie do kończyn dolnych i górnych, organy wewnętrzne, chyba wątroba, produkują kortyzol mający nas odrętwieć na czas akcji... jesteśmy gotowi.

Jednak u nas strach pojawia się w innych sytuacjach niż u ludzi pierwotnych... my nie mamy do czynienia z lwem lub niedźwiedziem tylko z szefem... nauczycielem i tego typu sytuacjami.
Uciec od szefa raczej się nie da bez porzucenia pracy... zamordować też nie warto bo dożywocie... więc radzimy sobie jak umiemy, najczęściej ten strach chowamy „pod dywan” z etykietą beee.

Jak myślicie, czy skutki strachu same się rozładują ? 
Niestety, NIE , one się kumulują w naszym organizmie by po jakimś czasie objawić się jako zmiany somatyczne typu zawał, wylew, wrzody, artretyzm czy nowotwór... no tu zakończę katalog chorób, bo od tego mamy specjalistów medycznych.



To, co teraz powiem jest niepopularne, bo łatwiej jest piętnować i etykietować niż coś konkretnego zrobić. Jednak sama poszłam właśnie tą mniej popularną drogę i radzę to innym, bo działa i to nadzwyczaj dobrze działa.

Proponuję zaprzyjaźnić się ze strachem.

Przecież to jest część nas samych od której nie da się bezkarnie uciec. Kiedy już się zaprzyjaźnimy ze strachem, to zrozumiemy, że :

Nakarmiony wiedzą strach

staje się oświeceniem danego zagadnienia.

Po prostu sprawdźmy czego się boimy i dopiero reagujmy. A więc do momentu sprawdzenia ustawimy strach za sobą i dopiero świadomi sytuacji albo się śmiejemy albo zwiewamy. Jedna i druga decyzja ma moc rozpuszczenia skutków opisanych wcześniej a my nie zamykamy się w wydumanych wizjach tylko poszerzamy naszą wiedzę i horyzonty, co można nazwać również poszerzaniem świadomości.

Ta postawa ma jeszcze jedną bardzo pozytywną cechę. Jak już sami nauczymy się żyć w zgodzie ze swoim cieniem, będzie nam łatwiej zrozumieć innych i nie przyjmować do siebie ich reakcji wypływających ze strachu.

W naszym otoczeniu zaczną się formować sytuacje pełne spokoju i harmonii i otoczenie też będzie z tego czerpać... no i zawsze możecie tym bojącym się powiedzieć: je ze swego strachu zrobiłem przyjaciela.

Owszem, spotkałam niewielu ludzi, którzy twierdzą, że to zagadnienie ich nie dotyczy bo nie są człowiekiem. Twierdzą, że są aniołem lub demonem czyli trzeźwo patrząc przyjęli tożsamość symbolu. Obie grupy jednakowo sieją zamieszanie Jednak z małym ego tych osobników nie wchodzę w dyskurs, bo z szacunku do Nich zakładam, że to pomylenie jest bardzo ważnym doświadczeniem ich Dusz.

Życzę każdemu, by znalazł swój osobisty złoty środek pomiędzy światłem a cieniem i tak szedł pełen radości przez życie.

Hania, Wanda, Fateha, Gerlanda,
Anillach, Shee